Grafomanka
I jak tu nie być grafomanką
gdy świat wciąż taki sam na wiosnę
poetom już brakuje słów
jakież to zachwytowi brzmienie
nadawać by się nie powtarzać
jakiego dotąd nie zgadł nikt?
Świat w takich samych barwach znów
i ptaków śpiew tak samo brzmi
piękna przyroda znowu budzi
miłość w tych samych sercach ludzi
pozwala się marzeniom wznieść
w od lat tę samą wiosny treść.
Komentarze (1)
Zofio, msz, nie jesteś grafomanką, bo tak osoba czuje
wewnętrzny przymus pisania i dąży do publikacji w
księgarniach swoich wierszy mimo negatywnej oceny ich
poziomu artystycznego
a o to nawet nie śmiem podejrzewać Ciebie.
Nie aspiruję do bycia poetką, wystarczy mi,
że jestem wierszokletką, która pisze wiersze
dla przyjemności i dla czytelników, którzy mają ochotę
je przeczytać.
Wiersz podoba mi się :) pozdrawiam :)