Granat wśród róż

Przed lękiem zagoniłam samą siebie w poranka cień
Wplątana kradnę cudze myśli, wpraszam się w cudzy sen
Pomiędzy ciszą, a szeptem tkwi nieprzerywalna nić
Co po kątach chowa pożądanie i pozwala marzeniom z nadzieją na spełnienie żyć

Osnuta brudnych słów resztką mgły
Odbija się od ścian cieżkich powiek zgrzyt
Wyblakłe oddaję życie ofiarowane na przechowanie
Bo z dywanu spadł przed chwilą mrok zmieszany ze zmęczeniem

Każdy choć raz zagubił się w hałasie i haosie dnia
Każdy próbował oddać swoje w zastaw innego serca
Kończy się noc co otula blaskiem tajemnicę śmierci podczas życia
Zabrakło już scenariuszy na przyszłą drogę do lepszego bycia

Bo największą w życiu zbrodnią to z prawdy wytoczyć krew
Nalać kłamstwu w pierś i wsadzić komuś w gardło
Popaść w słów zniewolenie
I w czyimś bólu znaleźć ukojenie .

bo ja powoli umieram, gdy widzę jak głupota ludzka przesiąka ich umysły bardziej niż jesienny deszcz napaja trawę .

autor

Morgue

Napisany: 2007-10-06 Dodano: 2007-10-06 20:57:32

Ten wiersz przeczytano 413 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie