Granice

zbombardował mnie dzień godzinami
tylko błysk w pamięci zdołałam ocalić
uśmiechniętych waszych twarzy
kilka poranków niemych gorących krzyków
rozmow przy darciu pierza i myśli
terez kiedy noc za oknami
zatrzymuje się wilgoć na dnie oka
kreska na szkle zmieniła obraz
przedłurza spojrzenie moje ciało znieczula
i leczy samotność duszy
skóra na dłoniach przepuszcza powietrze
zatrzymuje dotyk...
zamknięte źrenice pełne niebieskiego światła
przenoszą świt przez mrok tęsknoty

3.01.2012

autor

N!KA

Dodano: 2012-01-28 21:32:16

Ten wiersz przeczytano 366 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie