Grat
Świat niezatrzymany przed siebie gna
Różnych stworzeń pełen świat
Wśród serc ludzkich morza znów sama ja
Rozklekotana jak grat
Serce połatane jak łódź stara
Nigdy już nie wypłynie
Po miłości kołysać się falach
Rozpadnie się i zginie
Jak samochód cały zardzewiały
I z dziurawą podłogą
Nie pojedzie - już na złom oddany
W siną dal żadną drogą
Dusza moja się zregeneruje
Witalne siły w niej tkwią
Ale serce - chłód już tam panuje
Umarło do Ciebie brnąc
autor
Maja Przetacka
Dodano: 2008-07-31 20:10:48
Ten wiersz przeczytano 615 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wiem jak to jest czuć sie tak jak Ty... rozumiem Twój
smutek i rozpacz...
Ale myślę że przyjdzie czas i dla Ciebie i dla mnie że
serca nam jeszcze ożyją. Bardzo mnie wzruszyłaś swoimi
słowami i czuję się już taka samotna
Ciekawy pomysł, ja wierzę, że serce jeszcze sie
zregeneruje, jest silne.