GROCH Z KAPUCHĄ

Groch z kapustą się "dobrali" zawsze sobie dokuczali.
Chociaż to rodzina bliska, ich przywary to wyzwiska.

Kapuściana z ciebie głowa, jak ta sowa bezmózgowa.
Jesteś pusta i niemądra, jakaś dziwna nierozsądna.

A kapucha obrażona, tym oszczerstwem przerażona.
Ja "potrawa" narodowa! groch ze wstydu głowę chowa.

Mnie od wieków szanowali i ze smakiem zajadali.
Przyznawali mi medale, żyłam godnie w wielkiej chwale.

Grochu, grochu ty głuptasie, twe gadanie po niewczasie.
Rośniesz zawsze przy drabinie, wnet się noga ci podwinie.

Tędy droga jest daleka, nie rób z siebie nigdy Greka.
Długo jeszcze się kłócili, nieraz nawet się pobili.

Przyszedł "sąsiad" ich pogodził.
W garnku bigos z warzyw spłodził.

Zenek 66 Sielski

Uwagi zawsze mile widziane - zapraszam do czytania i komentowania.

autor

Zenek 66

Napisany: 2014-04-22 Dodano: 2017-04-22 09:36:48

Ten wiersz przeczytano 3047 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Bajka Klimat Refleksyjny Tematyka Ojczyzna Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie