Grochem o ścianę

piękny wiersz skłania do refleksji, słowa często
powtarzane są jak krople deszczu rzucane na asfalt jak
grochem o ścianę odbijają się tylko echem...pozdrawiam
:)

Pięknie.

Hmm... Potrafisz.
Pozdrawiam

I jaśminowo się zrobiło...
Pozdrawiam ciepło :)

Za Babcią Tereska powtórzę - cudowny klimat - i
trudno zgadnąć, czy to nostalgia tak działa, czy zbyt
długie ograniczenia i trzymanie nas w ryzach.
Za drugim razem tak sobie poczytałam:

Noc jaśminowa stąpa ciszej.
W milczeniu pachnie nam piwonia,
a deszcz zadźwięcza szeptem liście,
Sny dosypiają gdzieś w poziomkach

i zapach siana w niebo wrasta
z listkiem akacji. Aż zbłękitniał.
Ani mru, mru, a mokry asfalt
biegnie ulicą przedświt witać.

To niebo siąpi i łka dzisiaj,
wraz z nim rozrzewnił się już rzewień.
Gdzieś kwiwit, kwiwit. I nic. Cisza
milczy jak kamień. Sama nie wiem...
------
(mam nadzieję Ewo, że nie zkrzyczysz).

Cudowny klimat.
Pozdrawiam

Bardzo jestem na tak - piękna poezja. Pozdrawiam
Stello

Bardzo ładnie, podoba mi się, Nie wiem czemu ominął
mnie taki kąsek literacki.
Miłego
;)

Do Ciebie zawsze warto wpaść po dobrą poezję.
Pozdrawiam serdecznie :)

Cudna liryka Ewuś.
Pozdrawiam serdecznie :)

Serdecznie dziękuję drogim gościom za odwiedzinki :)

...widzę to:))

Jak zwykle piękny i dopracowany wiersz, tylko w moim
odczuciu
przecinek po pachnie nie jest potrzebny.
Dobrego weekendu i zdrówka życzę, Poetce:)

Kawał wiersza. Pozdrawiam:)))

Ślicznie.:)