Gród

Ach zrozum ludzie-co za smutek władcy,
gdy ze zwycięstwa, nie czuje radości!
gdy ludzi wiernych, w służbie mi oddanych,
do białych kości! krucze szarpie plemię,
ja liczną armie tutaj prowadziłem,
pod mury grodu który dziś w ruinie,
zachłanne ręce swoje wyciągnąłem,
po to co nigdy nie miało być moje,
i choć zwycięstwo w moje dłonie składa,
nad ciemną przepaść moje nogi wiodą,
nikt nie powróci z drogi zatracenia,
gdy tak daleko zaszedł już tą drogą!

autor

Gorgi (skorp)

Dodano: 2010-06-08 18:09:08

Ten wiersz przeczytano 825 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Monolog Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie