grom
wtedy gdy się dwa światy zazębią
a między nimi ty jak łódź
gnana podmuchem wiatru wśród głębin
znikąd nadziei żadnej prócz
wiary praojców wyblakłej nieco
moc słów na nowo przejmie ster
nadludzkie siły do walki krzesząc
w godzinie próby wiary tej
lecz nie zaniechaj już nigdy więcej
bowiem zajęty bywa on
prośby błagania słane w udręce
runą na ziemię niczym grom
autor
Frauke
Dodano: 2019-10-21 10:54:45
Ten wiersz przeczytano 1332 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Dziękuję ツ
Dobre przesłanie, wiersz również
na duże TAK.
Serdeczności ślę:)
Tsmat, dziękuję za wizytę ツ
Tak czasem trzeba kimś wstrząsnąć,
zgadzam się.
:D
Pięknie dziękuję za komentarze ツ
Z wiarą zawsze łatwiej żyć...
Pozdrawiam serdecznie:)
Wiara daje siłę do przetrwania niepowodzeń, oraz do
wyjścia z trudnych sytuacji.
Znakomity wiersz.
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny.
Grom, brzmi dość strasznie, a tu ma (chyba) wydźwięk
pozytywny?
Z pewnością intrygujący wiersz. :)
;) pozdrawiam i głos zostawiam ;) +
Ach zycie...
Witaj.
Walka o samego siebie, różne miewa skutki, ale zawsze
należy być silnym, w postanowieniach i mieć, nadzieję.
Wiersz, b. refleksyjny, zatrzymał.
Pozdrawiam.:)
Dobry przekaz. Trzeba liczyć, że usłyszy...
Pozdrawiam serdecznie :)
modlitwa to nie zaklęcie, ale wiersz dobry....
gdy trwoga...
Zazębienie się dwóch światów grozi wewnętrzną
eksplozją... a później tylko krzyk zbolałej duszy i
dysharmonia umysłu.
Kolejny znakomity wiersz. Pozdrawiam :-)