Gruchanie gołębi !

Gruchanie gołębi !
W rocznicę tragedii !

Krzyki pomocy słyszał
w tej czeluści mroku ,
czasem zgrzyt blach
i gruchanie gołębi .
Tuż obok
z rozerwanej blachy ,
sypał się śnieg
tworząc stożkowatą kupkę .
Poczuł przeraźliwy chłód
leżąc na gołej posadce .
Z lewej strony
Docierał głos dziecka .
Tato – Tato , nie umieraj !

Boże pomyślał ,
co się stało ?
Przed chwilą ,
stał przy swym stanowisku
karmiąc swe gołębie .
Pamiętał tylko
jakby falujące słupy
i ten straszliwy rumor
gdy dach tańcował
w swym upiornym balecie ,
przykrywając
swą stalową pierzyną ,
to co było w zasięgu .

Jak długo leżał
tego nie pamiętał .
Ręka wraz z zegarkiem
przygnieciona klatką .
Teraz poczuł ból !
Jest tu ktoś zawołał !
Usłyszał przytłumione głosy
i gruchanie gołębi .
Nie był sam !!!

Józe Komar
z Zakopanego

autor

Qvo Vadis

Dodano: 2009-03-19 20:58:11

Ten wiersz przeczytano 925 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie