I gruchnął wiatr szalony

I gruchnął wiatr szalony,
lecą na płoche włosy liście,
małe żółte jesienie w sercu
nosimy dla zbolałych dusz

Ukradniemy tą jedną chwilę,
w parku, na łące, na grobie,
tam już jest wiecznośc
ukojona, zawsze taka sama,
najbliższa stojącym z korozją
rdzawym krzyżom z północy

Jedna ławka, a tyle marzeń,
nic już więcej nie usiądzie,
nic nie zmieści się tutaj,
umilkły wiolonczele i radości,
bo były już na świecie

autor

Zbuntowany Wędrowiec

Napisany: 2007-03-03 Dodano: 2007-10-03 19:32:54

Ten wiersz przeczytano 592 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie