Grudniowy poranek

w ten blado - złoty poranek
słońce leniwie wyjrzało
wiatr pojednany z mewami
czekają aż będzie biało

spokojny spacer po plaży
zbudzone myśli ogrzewa
marzenia nie znają granic
płyną jak ptaki do nieba

w szarości zimowej łapię
promyki co cieszą oczy
nie liczę lat ani godzin
lubię gdy coś mnie zaskoczy

fantazja dodaje skrzydeł
że zmarszczki taka uroda
lecz w sercu zawsze nadzieja
i dusza jest ciągle młoda

jesienna róża wciąż kwitnie
nie straszne jej zimne noce
pamięta letnie upały
wciąż piękna w swojej prostocie

znalazła sens swego bycia
wierzy że ptak jej zaśpiewa
odnajdzie serca zgubione
do szczęścia niewiele potrzeba

autor

karmarg

Napisany: 2019-12-28 Dodano: 2019-12-29 13:45:29

Ten wiersz przeczytano 2556 razy

Oddanych głosów: 70

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Na dzień dobry

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie