grudzień
grudzień
szczeliną smutku
utkana
wyszyta palcem
obolałym
czerwienią ust/krwi/
piersi prężeniem
wyciem wilka
na śniegu sopla
tchnieniem
trwam w obrazie
bycia zimy
w obrazie
chłopca obok
w ramy przeszłe?
przeszłe zamknięta
tak jak tafla lodu
i
teraz uwaga
z nadzieją
roztopu na wiosnę
zamknięta
----------
będziesz jeszcze
----------
wiem
autor
halka39
Dodano: 2008-01-03 11:58:38
Ten wiersz przeczytano 476 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
dobrze,że zawsze po zimie przychodzi wiosna...po
smutku radość...po burzy -słońce...