Gwiazdka moja

„Czy gwiazdy świecą tylko po to, aby każdy mógł znaleźć swoją?”

Każdej nocy spoglądam w nieba punkcik mały
to tam pośród gwiazd tłumu, gwiazdka moja żyje
i choć wokół niej śliczne, gwiezdne ideały
tą jedną pokochałem – to jej urok piję.

Na nieba nieskończonej, ściemniałej pościeli
znalazła swoje miejsce, gdzie rozbłyskać może.
Gdy tylko na nią spojrzę, zawsze onieśmieli
ale wciąż patrzeć będę, nim do snu się złożę.

Oświetla mrok swym blaskiem, wyciąga ramiona
- Czy ku mnie? Tej pewności nie ma serce moje.
Chce wiedzieć, czy choć chwilkę była tym wzruszona
że dla niej czas poświęcam, dla niej duszę stroję?

A jeśli szare chmury niebo mi zasłonią
tak bardzo, że mej gwiazdki długo nie zobaczę
i z chmur na suchą ziemię łezki się uronią
- Czy deszcz pada? Czy może ona za mną płacze?

Jednego jestem pewien – ja, mała istota
chociaż, ilekroć spojrzę, kocham ją goręcej
tyle też razy wzmaga się we mnie tęsknota
bo prócz tego, że patrzę, nie mogę nic więcej...

autor

GłośnySzept

Napisany: 2007-04-04 Dodano: 2007-11-13 11:37:54

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie