GWIAZDOR

Dla ukochanych wnucząt Elizy i Dawidka

GWIAZDOR.
Ktoś głośno dzwoni,
Ktoś cichuteńko nadchodzi,
w okno puka i do domu wchodzi.
Czerwone ubranie ma na sobie,
Długi czerwony płaszcz go zdobi,
Czerwona czapka,
W ręce dzwonek,
Duży worek, zapewne z prezentami,
Ale i porządna rózga z niego wychodzi.
Dzieci płaczą bo zapewne w ciągu roku nabroiły.
Krzyczą, krzyczą że grzeczne były.
Wierszyki, pacierze mówić zaczęły,
Gwiazdorkowi się przymilić chciały.
Rózga jednak poszła w ruch, buch, buch.
Potem prezenty się ukazały,
jakie piękne misie, konie na biegunach, klocki, puzle były, i to one strach i złość załagodziły.
Potem dzieci już wesołe, roześmiane,
do zabawy przystąpiły.

autor

Kwiat lotosu

Napisany: 2004-12-25 Dodano: 2004-12-25 16:39:50

Ten wiersz przeczytano 8405 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie