Handlarka witraży i handlarz

Trzecia część. Ostatnia.

Klęczę, kolana kalecząc,
na zimnych, bladych witrażach.
Przesiewam palcami marzenia,
zanurzam się w bezimiennych,
odartych z uczuć twarzach.

I krzyk czyjś, i drżenie powiek,
a potem płacz dumny i łzy.
Stragan witraży zniszczony,
moje dzieła pokradzione, zdeptane,
i zapach marzeń… mdły…

I pieszczota nieznana… witrażu?
A potem słowa targane w zawiei
i dotyk szeptany do ust.
Masz mój witraż, handlarko.

Ja jestem handlarzem nadziei…

autor

Ewa

Dodano: 2006-08-27 11:42:21

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie