Heart
Czemu nie stoisz?,jak martwe słowo
pojmane myśli cieniem,
pustynny popiół w rajskich ogrodach
rozsiany małym westchnieniem.
Już nie ma sensu okradać wnętrza,
co zródło smutku spiętrza z przekąsem,
w kłamliwy szron obrasta dzwon
niegdyś trącany radosnym pląsem.
autor
largo407
Dodano: 2009-04-13 10:25:40
Ten wiersz przeczytano 791 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
gdy szron, myśli nie mają oddechu Pięknie napisany,
wzruszył mnie bardzo Pozdrawiam :)
Ciekawy przekaz uczuć od wnętrza serca.Podoba mi się
orginalny pomysł dobrze przedstawiony.
Pięknie i metaforycznie obrosła Twoja samotność.
Jestem pod wrażeniem. Duży Plus. Pozdrawiam.
Interesująco piszesz, wspaniałe metafory. Robi
wrażenie.