Herbata

Black Gothic Rose

Niebieskie niebo tęczy prawie,
Co błyszczy w spojrzeniu
Rozmytym mgłą i wędruje
Z ceramiki zaparzonych ziół.

Czy damy radę poczuć spokój
Nie rozmazany rozterką czy bólem,
Jak słońce, co wstaje co rano
Odbijając się we szkle?

Ta codzienność wyje jak wiatr
Wśród kłosów pól za oknem,
Tam gdzie stoi stół, przy którym
Para smutnych oczu i herbata.


Kraków 20.05.2005

autor

Nirian Samalai Feireniz

Dodano: 2005-05-20 20:16:13

Ten wiersz przeczytano 992 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życzenia

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie