Herosi samotności
Wielcy, potężni herosi
z przepaskami na sercach,
obijamy się o ściany samotności,
światła szukamy za maską
obłudy, uśmiechu i kpiny.
Wszystko jest w porządku,
wracasz do szklanego kochanka,
którego wystarczy z prądu wyłączyć.
Wszystko widzimy,
oprócz klucza do klatki
trzymanego w dłoni człowieka.
autor
pigula16
Dodano: 2008-10-25 12:04:23
Ten wiersz przeczytano 693 razy
Oddanych głosów: 13
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
Wiersz dobrze napisany, a do tego głęboki temat, który
mnie poruszył.
To prawda ,ludzie ukrywaja swoje prawdziwe uczucia pod
smiesznymi maskami i nie chca zaowazac tego co tuz
obok.
Najtrudniej zobaczyć to co niewidoczne dla
oczu-sympatie innego czlowieka
niektorzy nie chca otworzyc swoich serc. Dobry wiersz,
pozdrawiam
Ciekawy wiersz , podoba mi się.