Historia
Po spękanym bruku
Deszczu struga płynie
W niebie roziskrzonym
Ukazując głębie
Szczelin wyżłobionych
Przez pamięć historii
Toczącej swe koła
Jak głaz syzyfowy
Ciągnący za sobą
Rzesze niezliczone
Istnień zatopionych
W zimowych okowach
Co śnić o pokoju
Już tylko w wieczności
Wolni i w niewoli
Pamięci historii
autor
titelitury
Dodano: 2017-03-25 21:42:04
Ten wiersz przeczytano 541 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ciekawa refleksja.
Co śnić o pokoju
Już tylko w wieczności
-------
i dożyliśmy takich czasów
w których wielkie halo i wiele hałasu
a zawsze z wielkiej chmury mała korzyść
jedna święta prawda - spokojnie trzeba dożyć
tyle tylko dziś człowiek może