historia dwojga ludzi
stworzyliśmy własną małą historię
która zapisała sie w naszych sercach
w naszych wspomnieniach
dwoje zwykłych ludzi spotkało się
na progu życia
miedzy szczęściem a łzami
w osamotnieniu w smutku dusz
gdy serca przestawały bić
gdy brakowało siły by dalej żyć
dziś nie pamiętamy juz
naszych pocałunków
dziś juz poprostu nie ma nas
teraz ty ukochaną swa tulisz do snu
ona kocha cię nad cały świat
a my? a nasza historia?
ona rozmyła się
nie ma jej już
siebie mamy w pamięci
w pięknym wspomnieniu
mamy te chwile które
nigdy nie wrócą już
.....
czasem myślę dlaczego stało sie tak?
dlaczego spotkalismy sie własnie tam
i w tamtym czasie?
wiem jedno gdyby serca nasze były wtedy
szczęśliwe nie spotkalibyśmy się nigdy
autor
płatek róży
Dodano: 2009-01-22 18:49:31
Ten wiersz przeczytano 801 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Wszystko ma swój czas, swoje miejsce i swoją historię.
Widocznie nie było Wam sądzone być razem. Nie czas
żałować róż....
bardzo wymowne słowa.... piękne podsumowanie to
utwierdza że w tamtym czasie potrzebowaliście bardzo
siebie... ale czas rozłączył was.Pozdrawiam