Historia Mojego Kraju - Polski
Ku pamięci - dla Tych Co Odeszli. Ku zrozumieniu historii - przyszłym pokoleniom.
Historia lubi się powtarzać
I kołem zatacza swój bieg.
Los znowu w tym samym miejscu
ukazał krwi oblicze i gorzki smak.
Ironia to czy żart?
Historia nie pyta o lata,
Tylko robi swoje – zostawia swój
ślad.
Los odcisnął ponownie okrutne piętno,
Lecz w innym wieku
- w czasach rzekomego pokoju.
Jednak przesłanie tego co było
70 lat wcześniej
i co stało się wczoraj,
Zgrozą powiewa,
przypomina „powtórkę z
rozrywki”.
Pozostały zgliszcza i popiół,
Pusty dom - a w nim wspomnienia.
I łzy, ból, brak perspektyw,
Bo znowu dzieci polskiej ziemi
Pozostały bez ojca i matki.
W hołdzie dla prawdziwej historii,
Oddali życie
Nasz Prezydent i Jego Małżonka,
A z nimi elita polityczna
Mojego Kraju – Polski.
Ps. Pozostaliśmy bez Głowy Państwa - jak
osierocone dzieci. Ja nie wierzę w
przypadki. Historia się powtórzyła.
http://1whiteangel3.blogan.pl/wiersze/2010/04/11/histo ria-mojego-kraju-polski
Komentarze (2)
Smutek, łzy i osierocenie! A może znowu musimy się
czegoś nauczyć!
Piękny i wzruszający wiersz..
ps. zgadzam się niestety