HISTORIA MOTYLA

TEMU, który jest moim Słońcem

Rwałam się, krzyczałam,
Ale to nadal krępowało...

Gdy się ocknęłam już byłam związana...
Coś mówiło: To dla Twego dobra,
Ale ja widziałam tylko ciemność
Czułam tylko ciasnotę
I niewolę
Nie mogłam się wyrwać,
Chciałam uciec, ale nie dałam rady,
Krzyczałam, ale nikt nie słyszał...
Tylko ta ciemność
- z każdą chwilą coraz gęstsza
Próbowałam walczyć
- na nic się to zdało
Poddałam się...
Nie miałam sił...
Pozostałam bierna...
Zamknęłam oczy, by powieki
Otuliły napływające łzy...
Zasnęłam...

Ciepło słońca zbudziło mnie o świcie
Więzy zniknęły,
Byłam wolna
I czułam, że dzięki jakiejś tajemniczej sile,
wygrałam
Radość rozpierała ciało,
Energia rozsadzała wnętrze,
Ogród zapraszał...
Wzniosłam się pełna nadziei ku pąkom jabłoni,
Leciałam ku drzewom
Muskałam letni wiatr...
zapomniałam o wczorajszym smutku

Tylko lilie szeptały melodyjnym głosem
Piosnkę o najpiękniejszym motylu
Co jeszcze wczoraj skrępowany kokonem
Czekał na wschód słońca

autor

kingula:)

Napisany: 2008-01-25 Dodano: 2008-01-26 18:53:24

Ten wiersz przeczytano 721 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie