Historia nieobecnych

w podziękowaniu nieobecnym

zabrał więc karabin z niemych gruzów miasta
chciał walczyć póki serce mogło
lecz śmierć go oplotła niczym lina ciasna
a głuche wołanie tylko płacz cichy wzmogło

kule ciche były nad głową młodzieńca
a on wciąż błądził szukąjąc drogi
znalazł los bożego odmieńca
słychać już było czarnej pani kroki

na pomniku dziś nie widać strachu
nie policzysz wszystkich szafotów kalecznych
lecz powiedz o tym siostrze bratu
wspomnijcie tamtych nieobecnych

autor

pan_zagubiony

Dodano: 2007-02-15 13:41:34

Ten wiersz przeczytano 449 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie