Historia nieszczęśliwej miłości

Siedzi w ciemnym pokoju, czekając na znak
On się nie odzywa, Jego ciągle brak
Wiecznie zajęty, coś ma do zrobienia
Nie widzi nic poza sobą, czyli Jej cierpienia.
Liczy się Jego zdanie, Ona wciąż mu dogadza
Jemu to pasuje, w Jego rękach władza
Egoista w każdym calu, w każdym geście
On Cię nie kocha: "Kobieto rzuć Go wreszcie"
Lecz Ona milczy, nie chce tego uczynić
Mówi: "Zostawcie Go, przestańcie Go winić"
Broni Go jak lwica, kocha Go, miłuje
Jednak Jej rozum wie, że on nie zasługuje.
On gardzi miłością, nie wie, co to kochanie
Ona się nie liczy, ważne jest łóżko, wspólne spanie
Ona zrobi dla Niego wszystko, ciągle Go Jej brakuje
On żyje, by się bawić, a Ją oszukuje.
Kocha Go, ciągle jest Go Jej mało
A On nie kocha Jej duszy, lecz kocha Jej ciało
Ona żyje złudzeniami, wierząc, że się zmieni
"Dziewczyno ocknij się, On żyje wśród cieni".
Znowu milczy, nie wierzy, nadal czeka
Chce mieć nadzieje, nie traci wiary w człowieka
I wciąż siedzi, sądząc, że da znak istnienia swego
A jeśli tak się stanie, zapewne pobiegnie do Niego.
Czyż nie jest warta szczęścia? Prawdziwej miłości?
Jej serce krwawi, a dusza tkwi w nicości
Ona nie zawiniła, Jej serce wybrało
Nie jest winna temu, iż tak właśnie się stało.
O swoim życiu niestety decyduje Ona
Z czasem to zrozumie, z czasem się przekona
Ten facet nie kocha, na to nie zasługuje
On bierze, bo ktoś daje, On Ją wykorzystuje.
O ironio życia! Czemu tak czasem bywa?
Miłość zamiast cieszyć, rani, gdyż jest nieszczęśliwa
Nie dostrzega się uroków uczucia niezwykłego
Nie odwzajemniona, sprawia, iż szydzimy z niego.
Patrz mężczyzno, tak kobiety kochają
Nie drwij z tego, całe swe życie Wam powierzają
Widzisz kobieto, czytać tę historię to żadna uciecha
Lecz tu chodzi o miłość, Ciebie też to czeka!

autor

Karolina bogucia.pl

Napisany: 2007-04-02 Dodano: 2007-04-02 10:01:31

Ten wiersz przeczytano 5897 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie