Historia pewnego mlodego...

Trzaskam drzwiami-w dom moj wchodze,
puszczam zlosci mojej wodze-
w fotelu siedzi mama;mama wiecznie zaplakana,
ojciec w lekturze powaznej-dla niego to takie wazne.
Synku-gdzie tak dlugo byles?-drzacym glosem pyta mama
-gdzie ja bylem?-gdzies bladzilem-
od wieczora az do rana?
tak!-melodia wciaz ta sama...
Ide do pokoju mego-chce miec cisze-dosyc tego!
Gdzie ja chodze,gdzie ja bladze?
Ja sam nie wiem jakie zadze mna kieruja...
Po co wiedziec,po co myslec,po co dzialac-
zatracilem sie w pytaniach
-nie znam sensu tego zycia
tego zycia-mego bycia!
Wszystko mam ja juz za soba...
juz blyszczalem ma osoba,
mialem forse i dziewczyny,
kupe kumpli,
haslo jutra-to my
juz kochalem beznadziejnie,
-beznadziejnie,bezimiennie...
Poszla w mgle dziewczeca postac-
a ja tutaj musze zostac...
Gdzie jest sens mojego zycia
-jaka szanse mam przezycia?
Szkola?-Ponoc jest w niej sila,
ale bardzo mnie nudzila...
Wymagania,narzekania,wymawiania..
W domu wiecznie awantura-bo tu dwoja i tam dwoja...
Wiec palnalem szkola wreszcie-
i mam spokoj-tak!Nareszcie.
Potem bylo fajnie-milo,
tu sie bylo-tam skoczylo...
Forse sie skombinowalo,
ale forsy bylo malo;
czasem nabieralem mame-dla spokoju-zawsze cos dostane...
szpanu wiecej-szpanu duzo-nie wiedzialem,ze sie nurzam
w beznadziejnie pusta nicosc...
Jak to zmienic,jak odnalezc to COS?
-Cos,co w zyciu sie oplaca-jaka wartosc,jaka praca?
Wale piescia w biurko moje...
Moje biurko?-Nie nie moje...
A co moje jest tu wokol?
Chcialbym znalezc swiety spokoj
od wszystkiego na tym swiecie,
bo tu wszystko klamstwem przeciez!
Nikt mi tego nie powiedzial,
ze bez sensu bede siedzial
sam jak w klatce -z ma nicoscia,
ktora jest beznadziejnoscia...

autor

Maeuslein

Napisany: 2001-04-19 Dodano: 2005-06-28 08:24:32

Ten wiersz przeczytano 613 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie