Historia pewnej miłości.

Dla pewnej żony...

Zagubiona żona, tak jak innych wiele,
leży dzisiaj sama na chłodnej pościeli.
Wczoraj usłyszała- „inną pokochałem,
widzi we mnie to, czego sam nie widziałem”.

Myśli tak jak tamte, że jest do niczego,
bo nie mogła dłużej mieć przy sobie jego.
Szuka w sobie winy, myśli co zrobiła,
że to co tak kochała właśnie utraciła.

To nie twoja wina, to miłość twa dziwna
dwa razy cierpiałaś, teraz znów jest inna.
Nie potrafisz wyzbyć się głupiej miłości,
co łamie ci serce i funduje złości.

Ciągle jeszcze czekasz, może znowu wróci
i swoje ramiona na twoje zarzuci.
Odpowiedz mi proszę, ale szczerze powiedz-
ile takich odejść przeżyć jeszcze możesz?

Potem życie swoje sobie zweryfikuj
a dojdziesz być może do pewnych wyników.
Ja nie chcę dziś tutaj nikogo wybielić,
ale żeście wspólnie o czymś zapomnieli…

Nie potępiam, nie oceniam, chcę żebyś zrozumiała. Pamiętaj miłość i wspólne życie jest jak ogródek pełen pięknych kwiatów, gdy się ich nie podlewa- więdną....

autor

szara

Napisany: 2008-03-18 Dodano: 2008-03-19 08:07:38

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Sylabiczny Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie