Historia pewnej zagłady

"Nie znacie dnia ani godziny"

Wczoraj za dobrze nie spałem
Wierciłem, książki czytałem
Wszystko się przez ten jeden "look"
Który wzbudził w sercu ruch
Komór jego migotanie
I nadwyraz roztarganie
Przez to jedno twe spojrzenie
Usłyszałem śpiew gdzieś w niebie
Chór anielski myśli ciosa
Jużci nieba, od Heliosa
Nie martw sie rozsądem bogów
Jeden jest na naszym progu
Z Jego mocą wręcz zachwytem
Uda nam się być powrotem
W ramion naszych zasięgu
Wejść do magicznego kręgu
Kędy wszystko stać się może
Nawet diabeł nie pomoże
Ten kto bałwochwali pana
Nie dożyje wnet do rana
Każdy kto swe dziatki postrzygł
Idzie pierwszy tak na ostrzyk
Idą wielce uniesieni
Panów głębi głosem pieni
Kto ich spostrzegł tej tu nocy
Nie otrzyma już pomocy
Nie ma dlań nijak ratunku
Umorzeni mocą trunku
Idą stada wilków kłębia
Słońce mordy im przygnębia
Już niedługo już to wraz
Zmarze wielki wykaz skaz
Jeden wielki mistrz zakonu
Aż do dnia swojego zgonu
Myślał tylko o śmiercaniu
Tak więc wzbija siarki buchy
W rytm piekielnej zawiruchy
Nie pamięta nikt na świecie
O miłości dwóch tych dzieci
Co do nocy tej kupały
Niewinnością rozbawiały
Nikt nie wspomni na ich mękę
Nikt nie weźmie ich za rękę
Nikt miłości nie przypomni
Nikt nie spyta wobec omni
Nikt ich w księgach nie zapisze
Nikt nie zrobi dla nich klisze
A to wszystko dla wypadku
Nie umieraj szybko bratku
Długo żyj dla tej miłości
Która trawi cię do kości
Daj nam łaski objawienie
Spokój i wieczne zbawinie

autor

Remi007

Napisany: 2005-03-28 Dodano: 2005-03-28 12:16:33

Ten wiersz przeczytano 574 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabiczny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie