Historia skończona
To są twoje rzeczy,
Powiedziała żona.
Musisz się iść leczyć,
Historia skończona.
Spojrzałem na żonę,
Też na górę rzeczy.
Co ma być skończone,
Z czego mam się leczyć.
Wierny zawsze byłem,
Nie zdradzałem żony.
Przykładnie też żyłem,
Czas mój jest skończony.
Próbowałem pytać,
Szukać odpowiedzi.
Lecz problem rozkwitał,
Diabeł w prawdzie siedzi.
Wziąłem walizeczkę,
Żonę pożegnałem.
Odpocznę troszeczkę,
Choć tego nie chciałem.
Ona błąd zrozumie,
Pokocha jak kiedyś.
Duma brzmi zbyt dumnie,
Lecz nie lubi biedy.
autor
Grand
Dodano: 2017-04-18 05:18:03
Ten wiersz przeczytano 362 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ojej to się zadziało.
Chwila samotności sprzyja
refleksjom nad żuciem.
Pozdrawiam:}
To wyglada na chwilową separację.
Msz przydałby się pytajnik na końcu ósmego wersu.
Miłego dnia:)