HISTORIA TWORZENIA

Pan stworzył kobietę w szóstym dniu tygodnia
Tworzył ją w mozole po godzinach, do dnia.
Pojawił się anioł, myśl mu taka świta,
po co tyle trudu? Musi Stwórcę spytać.
I Pan takoż odparł: Pilne zamówienie,
trudno będzie zdążyć, chociaż się nie lenię.
Musi być zmywalna, lecz nie plastikowa,
być z ruchomych części – do jutra gotowa.
Ma działać na kawie, resztkach pożywienia,
ma mieć zdrowe łono do dzieci rodzenia.
Darzyć pocałunkiem, który wszystko leczy,
chorym, załamanych dać azyl bezpieczny.
Zaskoczony anioł chciał powstrzymać Pana,
Mistrzu, trudno zdążyć z produktem do rana,
czeka cię zapewne nocka nieprzespana.
daj spokój, to kaprys rozdęty Adama!
Nie mogę, me dzieło już na ukończeniu,
bliskie memu sercu, nie może tkwić w cieniu.
Jeszcze jeden detal zamontuj gdzie wskażę,
rankiem nowy produkt do raju przekażę.
Anioł dotknął ciała, poczuł jego nagość,
przyjemne w dotyku a jednak w nim twardość.
Tu Pan zdanie wtrącił, tak mu się wymsknęło:
Nawet nie dasz wiary, co zniesie to dzieło.
Będzie też rozumieć, nawet negocjować,
zapewniam, bez przerwy może też pracować.
Choć ma pewne wady w sposobie myślenia,
jednak to usterka nie do przecenienia.
Wtedy anioł dostrzegł mały ważny szczegół,
pewną niedoróbkę, która psuła ogół.
Produkt ma mieć z klasę, lecz posiada skazą,
ma się prezentować i służyć zarazem.
Wskazał na policzek, na małe zgrubienie,
z takim to defektem produkt straci w cenie.
Lecz Pan wnet wyjaśnia, toż to łza profanie,
ta wyraża smutek, ból, rozczarowanie.
Jestem pod wrażeniem i przyznać to muszę,
zdolny jesteś Panie, zaprawdę geniuszem.
Zbudować kobietę – perpetuum mobile,
poświęcając temu zaledwie dwie chwile?
Wynik pracy Panie, jest zdumiewający,
jest bardzo praktyczny, ciepły i kojący.
Jej przyszłość nie będzie różami usłana,
czy warto ją skazać na próżność Adama?
Wszak tylko kobieta bez warunków kocha,
nikt tak po utracie nie potrafi szlochać.
Łamią się im serca kiedy ktoś umiera,
znoszą niedostatek gdy bieda doskwiera.
Silne aż do bólu kiedy tracą siły,
świat bez serca kobiet byłby nieszczęśliwy.
Niezbędne na ziemi, mówią wszyscy święci,
rodzą cierpiąc bóle i tak świat się kręci.
Zaprawdę, rzekł anioł przedziwne stworzenie,
czas decyzję podjąć, w kobietę się zmienię.
Płeć moja dziwna, ni chłop ni dziewica.
- Pomaluję lica, będę Anielica. wwp.

autor

wwp.

Napisany: 2016-02-20 Dodano: 2016-02-20 07:32:35

Ten wiersz przeczytano 1361 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bajka Klimat Refleksyjny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie