Homo

Mam przyjaciela,
a on się śmieje,
i wmawia wszystkim,
że jestem gejem.

Urodę miewam,
owszem niewieścią,
lecz miłość z chłopem,
nie jest mą treścią.

Wolę kobiece,
przytulać ciało,
tak mi od dziecka,
w mózgu zostało.

Szanuję innych,
cenię ich zdanie,
związek hetero,
moim zostanie.

Tamte układy,
niech sobie będą,
ja nie ulegam,
dziwnym zapędom.

Mam przyjaciela,
on wciąż istnieje,
lecz to ja teraz,
z niego się śmieję.

Nie powinienem,
zabawiać żartem,
czy nasze życie,
jest tego warte.

Jednak jak widzę,
kolegę w akcji,
na wodzy trzymam,
pęd swej reakcji.

Od dawna, bowiem,
było wiadomo,
że to on raczej,
jest opcji homo.

autor

Grand

Napisany: 2013-05-23 Dodano: 2013-05-24 05:25:18

Ten wiersz przeczytano 673 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie