Homo poeticus?

Grzesiu nie miałam nic złego na myśli i wiem że to
jest piękne i czasem jakże wyczerpujące w dążeniu do
doskonałości to nasze pisanie kocham to i pomaga mi w
samotności:)
buziak dla ciebie

Tereniu takiego połączenia się nie spodziewałem -
proza komentarzy i artyzm wiersza, jakże jedno z
drugim nierozłączne - jak dwa ciała w poezji kochania.


Pozdrawiam i dziękuje za te słowa.

Grzesiu, to, co w komentarzach prozą, w wierszu piękna
poezja. Daje to pole do refleksji (bo samo mi nic
takiego nie przychodzi do głowy)
Pozdrawiam

Aniu próbuję szlifować do maksimum ale wiesz głowa
podaje tylko tyle ile może. Uczę się między innymi od
Ciebie, ale w opisywaniu życia jesteś mistrzem
niedoścignionym i robisz to z humorem na ustach.

Kłaniam się pięknie.

Najko sama widzisz moja szuflada jest pełna, nie idę
zgodnie z Twoim przewidywaniem. Nasze wiersze powinny
być czytane. Ale każdy jest kowalem swojego losu,
także tego poetyckiego.

Pozdrawiam i dziękuje za mądry komentarz.

Emilko, nie chciałem nas poetów różnicować na lepszych
i gorszych, lecz tylko uwypuklić, że pisanie to trudny
kawałek naszego żywota. Jedni z większą dozą talentu
robią to błyskotliwie, inni niestety muszą poślęczeć.
Dla jednych i drugich pisanie niesie relaks,
odprężenie, rozwój intelektualny.

Miłego dnia, Wszystkiego dobrego.

Grzegorzu jak zawsze stylistycznie bardzo dopracowany
wiersz. Pozdrawiam

Twoje Serce wcale nie jest w kryzysie, wprost
przeciwnie, oddaje wszystkie blaski życia, bo wie
czego chce. A w wierszowaniu czasami potrzeba połączyć
talent, wiedzę i to co widzimy za oknem, za drzwiami,
czasami za mgłą. Wiesz jakie to trudne, dla niektórych
- nieosiągalne. Ale musimy próbować, może czasami się
uda.

Miłego dnia Serce w kryzysie, zakochane w pisaniu.

Grzesiu życie pisze nam scenariusze a my pisząc
wylewamy to co gniecie nas w duszy jedni bardziej
poetycko inni prostym słowem nie ma ludzi
utalentowanych jednakowo i to jest właśnie w życiu
piękne bo nie ma nudy :) życzę cudownego dnia pełnego
radości i uśmiechu

Sławku dziękuje za życzenia, chociaż nie znam ich
treści ale przeboleję, nieraz sama deklaracja jest
ważniejsza.

Wszystkiego Najlepszego w mglisty poranek.

Elu właśnie tak bym chciał, żeby życie nas zmuszało do
pisania, u mnie była choroba wnuczki, pisałem do niej
do szpitala, gdzie była miesiącami, a listy roznosiły
jaskółki, sikorki. Dzisiaj patrzę w te wiersze, nawet
wnusia ich na oczy nie widziała, a te wiersze
uratowały nam obojgu życie.

Pozdrawiam Elu zobacz jakże różne są powody.

Poezja to odciśnięty nasz ślad na kartce,naszych
myśli,emocji,spostrzeżeń...itp-oby nie była do
szuflady...trafnie ująłeś temat.Miłego dnia.

"A obsesja powraca, gra już liter koncert,
przeczekam, sił nabiorę, na pewno nie stchórzę."
"Być poetą, znaczy być swoim własnym sędzią." - Henryk
Ibsen.
Zgadzam się z całą zawartością wiersza, podpisuję się
pod jego mądrością obiema rękami. Uwielbiam takie
wiersze i własnie na takie czekam. Na takie, Które
rodzą nową świadomość. Dokładają nowej ponazywanej
wiedzy i powiązań.
Naprowadzają, nanoszą na dotychczasową mapę wiedzy,
drzewo nowego klucza. Pokazują pewnego rodzaju cykl,
łańcuch przyczynowo skutkowy myśli powstałych i je tak
jak Ty w swoim wierszu łopatologicznie rozrysowuje.
Dlatego Dziękuję! Pozdrawiam

Czego Tobie życzy Gminny Poeta wraz z całą gminą:)
Masz i ode mnie plusa:)

Życie potrafi skłonić do wielu rzeczy. Mnie skłoniło
do wylania
emocji na papier i tak zaczęło się moje pisanie
wierszy.
Może nie są światowej sławy, mimo to cieszę się gdy
ktoś je czyta.
Pozdrawiam serdecznie