Homo Sapiens Sapiens i jego godność

Wczoraj dałem rade tylko niektórych odwiedzić, ale tradycyjnie nadrobię zaległości.

"Homo Sapiens Sapiens i jego godność".
25.09.2016r. niedziela 12:23:10

Homo Sapiens Sapiens i jego godność
Jest stworzona przez najwyższego architekta,
Pana Boga.

Ów artysta, gdy dokonał tego dzieła,
Odpoczął sobie, by była Niedziela.
Początkowo Sabat, czyli Sobota,
Ale Syn Jego wagę święta podniósł
Do rangi Uroczystości.

Nie miał Bóg innego prócz siebie archetypu
I Chwała Bogu za to, że tak było.

W eterze już na poziomie najniższych szczebli
Nie ma kabli,
Bo wszyscy są wobec siebie przyjaźni.

Każdy jest inny
I ma inne oblicza,
I ma inne opuszki,
I ma inne DNA,
I ma inny odcisk pośladka,
I ma inne spojrzenie, inne są źrenice,
Inny jest nos,
Nawet małżowiny uszne w innym tempie
Przez całe życie rosną.
Są też inne różności,
Ale wspólna jest Człowiecza godność,
I o tym należy pamiętać.

Homo Sapiens Sapiens i jego godność
To przede wszystkim moralność,
Która stanowi oblicze pieczy
Na rzecz najszlachetniejszych rzeczy.
Może czasem zbezczeszczone zostało ciało,
Które momentami swej duchowej godności pozbawione zostało.

Na szczęście lud, co prawda o twardym karku wciąż żyje,
Ale wielu zakłada krzyż na swą szyję.
Zmagamy się ze współczesnymi bestyjami,
Które żyją tak obficie między nami.

Każdy niemalże patrzy na siebie
I każdy chciałby znaleźć się w niebie.
A jeżeli ktoś szczerze może
To niech bez zwłoki bliźniemu pomoże,
Bo jego godność
To nie nasza litość,
Lecz dobre obyczaje,
Bo potrzeba tworzyć dobre zwyczaje.

Ktoś o czyjeś względy zabiega,
Kogoś jako obiektu swej namiętności dostrzega,
Ale zawsze trzeba przeciwstawić się temu,
Gdy upatruje się swej godności w czymś bardziej cennemu.

Ktoś, coś potrzebuje,
Naszymi emocjami szafuje,
Ale godność może mieć inne podstawy,
Nie zawsze w świat zabawy szalone wyprawy.

Niech nikt żadną, niechcianą siłą
Nie stara się udowodnić, że ktoś jest istotą mu prze miłą,
Bo będzie zmagać się z swym marnym żywotem
I niepotrzebnie przelanym krwawym potem.

Niech to wszystko ku przestrodze
Idzie po życiowej drodze
I niech ten test w komentarz opatrzony
W sercu i na froncie walki o godność będzie złożony.

Nie jestem bez grzechu urodzony,
Ale tak jak wy przez Boga jestem ulubiony
I czuję potrzebę by z myślami swymi
Skonfrontować się z waszymi.

Niech nic nam się nie mieni,
Niech wszystko będzie szczere koło goleni,
Bo w świat ciągle wierutne bzdury puszczają,
A nam choroby od stresu wyrastają.

Wiem z życia osobistego, że nic co pochodzi z hucznego
Nie ma znaczenia wielkiego,
Tak jak petarda daje huk,
A w cichości przychodzi Bóg.

Ci co teraz w spokoju herbatę popijają
Niech nie wyśmiewają tych, co ledwo na nogach stoją,
Kto powiedział, że są pijani,
Może są schorowani?

Cukrzyca, zawał serca, udar, wylew,
I inne, nie róbcie ze wszystkich do jednego wiadra zlew.

Godność ludzka to czasem też uskarżanie,
Bo potrzebne dla wytchnienia nawet jest narzekanie,
Więc we wszystkich utworach w każdego rodzaju eter słanych
Poczujmy godność niczym w psalmach śpiewanych.

Dziękuję za wczoraj i dziś.

autor

AMOR1988

Napisany: 2016-09-28 Dodano: 2016-09-28 09:57:40

Ten wiersz przeczytano 791 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie