horyzont pelen pustki

Jestem tu!Dziękuję Ci Boże! Ty jesteś obok mnie,tak bardzo Cię kocham! Zatracony w Twym spojrzeniu,pragnącym wyznania, oddaję Ci serce,duszę i ciało. Chłonę zapach Twych włosów,ciepłem Twym się ogrzewam, jak najdroższy skarb noszę Cię na rękach. By zaraz upaść do Twych stóp... Otwieram wieko trumny,w mroku jestem znów. Marzenie niespełnione gna mnie do przodu, biuegnę zrozpaczony,by dogonić ten sen odchodzący. Łzy atakują oczy,potykam się o kamienie rzeczywistości, chwytam ciernistych krzewów by nie upaść w mroku. Lecz sił brakuje,na twarz padam, boli,jak boli,to śmierc się cicho skrada. Ostatkiem sił chwytam serce co wydarte z ciała, pali dłoń ogromnie,od płonącego ochłapu. jeszcze spoglądam w horyzont,lecz ten pustką straszy, Aniele!przybądż!Od zguby uratuj....

autor

rebel

Napisany: 2006-09-27 Dodano: 2006-09-28 11:10:57

Ten wiersz przeczytano 407 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie