HOTEL

Jeszcze tylko posiedzę tu. W wynajętym
miejscu. Nie otworzę pokojówce, która
przyjdzie, jak promień słońca,
rozjaśnić pokój umierającymi kwiatami.


I znów będzie jutro. Przyjdzie Bóg, wysprzątać
hotelową łazienkę i zaprosić nowych gości.
W zmienionej pościeli nie będzie śladów
po mnie. Nawet ściany, z czasem przema –
lowane nie zdradzą odcisków palców
i oznak ugryzień.


A rośliny w holu,
wywoskowane, zbyt sztuczne
i zajęte przyjmowaniem podróżnych by
opowiadać jakieś historie.


Na koniec
każdy oddaje klucz
i odchodzi w zupełnie nowy, obcy
ruch uliczny








( Hotel to życie. )

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2007-10-26 19:56:58

Ten wiersz przeczytano 640 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie