HRABIA DRAKULA
Jestem jak zranione dziekie zwierze.
Cierpię, krwawię, pluję wścieklizną.
Podejdź, ugryzę!
Rozszarpię Ci aortę!
Twoje serce wydarte będzie bić,
a ja policzę każde jego uderzenie.
Myślisz że skonasz?
Nie!
Nie skonasz!
Będziesz żyć bez serca
w otchłani zapomnienia.
I nikt poza mną nie wspomni Twojego
imienia.
A Twoje serce zostanie ze mną.
Kłaniam się.
Hrabia Drakula.
autor
Horn Mielnicki
Dodano: 2007-07-02 15:45:13
Ten wiersz przeczytano 853 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (1)
Jeśli miałabym zginąć to jednak taka śmierć jest
bardzo kusząca. Jest w niej godność i siła .Jest też
tajemniczość i szaleństwo utraconej miłości. Lepsze
to niż pod kołami byle auta.