Hultaj

Kiedyś byłem światkiem takiego załamania pogody. Ze
słonecznego dnia w jednej chwili zrobił się armagedon.

pory roku jak w życiu człowieka, tyle, że dla nas
wiosna nie wraca...

Witaj weno,

Dziekuje za niedzielne odwiedziny i komentarz.

Serdecznie pozdrawiam.

podniebny hultaj wiatr czasem bywa łagodny ale kiedy
wpadnie w złość chce pokazać przyrodzie i ludziom kto
w danej chwili sprawuje rządy ;)
ładny wiersz
miłej niedzieli :)

Jak to w marcu.
Pozdrawiam :)

Wolę ciepły wietrzyk, bo hultaj rozbójnik lubi
podnosić spódniczkę za wysoko ;)
Pozdrawiam Moliczko :)

I ja znam tego hultaja, z nim nigdy nie wiadomo kiedy
zacznie sobie pozwalać na psoty.
A wiersz jak zwykle się podoba :)
Pozdrawiam z uśmiechem :)

Arku,
sięgnąłeś do klasyki literatury i kina, ale przyznaj
się; czytałeś, widziałeś?


P.S.
Cieszę się , że przeczytałeś...

masz rację. Tylko dlaczego "młodość przeminęła z
wiatrem"?

P.S dla Arka,

masz racje co do ładunku poezji zawartej w
zjawiskach przyrody, a wietrze zwłaszcza...

Zaczynam pisać jakiś tekst i nagle...
Wciska się ON - ten wszędobylski i ulotny...

Np."Dwa wiatry" - czyż nie cacko?

Z pozdrowieniami.

Witaj BordoBlues,

nie zapomniałam Twojego Świszczypały, a czy Ty
pamiętasz moją (nieosobistą), "Wietrzną miłość"?

Dziękuję i miłej niedzieli życzę.

Wiatr to bardzo poetycki temat. fajny tytuł (ja
napisałem o wietrze "świszczypała")
pozdrawiam :)

wiatr to takie coś,
nawet śmigłami kręci na złość.
Pozdrawiam serdecznie

Dziś rozhulał się wietrzysko, poprzewracał w polu
wszystko.
Grzebie w grządkach,liściem prószy.
Mam go dzisiaj już po uszy.
Jednym słowem bałaganiarz. Pozdrawiam.

Tak, znam go. To szaławiła, łobuz i hulaka ;-)
Pozdrawiam