humanum
Każdemu świeci jego własne słońce,
wszyscy mają swoje rozbite lustra.
światu, tak naprawdę, niczego nie brakuje
jest tyle smutku ile szczęścia.
Tylko nas czasami nie ma.
ludzi.
No bo przecież to nie człowiek zabija. Nie
ma człowieka, który krzywdzi. Homo sapiens
czy nawet homo ludens tak nie potrafi.
Kto zabija, gdy nas nie ma? Kogo skazać na
karę śmierci?
Chyba nie nas. Na pewno nie nas.
Albo zabić i nas, i tak nas nie ma.
Śmierci nie ma.
Kto strzeli?
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.