Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Humanum genus

Szkliste oczy, patrzą z nadzieją, że ty człowieka w nich zobaczysz.
Jak siebie szanujesz, tak i mnie będziesz.
Wyciągam dłoń Łazarza, po łaskę zrozumienia.
W ludzkiej istocie dziwne to zjawisko.
Dwa lica ma bowiem dobrodziej, darczyńca.
Jedno, niczym sam pasterz strudzonych, ucho nadstawia.
Słucha z pokorą, już prawie w uścisku braterskim dwie dusze.
Drugie lico, niczym smok zionie.
Plwociny pogardy na policzek spadają.
Niczym psa, co mu zapaskudził marmury, wygania.
Nie mam tu miejsca, zbyt skromna ma postura, imię pospolite.
Kołaczę do drzwi różnych, znajduję otwarte.
Mozolną drogą rozwoju podążam.
Z dala od innych z Bogiem rozprawiam.
Odwagę i mądrość ze studni wszechwiedzy zaczerpuję.
Sztukę magiczną kształtuję, ze źrenic jak z kart człowieka odczytuję.
Co mówisz, to ja smakuję. Co myślisz, to ja widzę.
Wiedza potęgą wieczności, wszystko inne to mara.
Szeroko otwarte oczy, patrzą z nadzieją, że ty człowieka w nich już nie zobaczysz.
Siebie nie szanujesz, a mnie będziesz.
Misę pochlebstw stawiasz przede mną, abym nasycić się mógł.
W czarę wina dolewasz, bym w pochlebstwa uwierzył.
Dajesz swoje posłanie, by sam jak pies, na marmurze przycupnąć.
Z podziwu tchu w piersiach braknie, z zachwytu bielmem oczy zachodzą.
Tak ukochałeś mnie, po wsze czasy i kochałeś od początku.
Chwalisz imię moje, jako by twoim własnym być miało.
Masa perłowa twojej pazerności klejnot urodziła, w podarunku mi go składasz.
Wiedz jednak pochlebco nieuczciwy, słowa twoje jak dym kadzidła.
Rozpłyną się w nicość, bo prawdę w sercu noszę.
Dłoń Łazarza wyciągasz, na zgubę własną.
Teraz ciebie pragnienie człowieczeństwa rozpiera.
Nie dane ci będzie doświadczyć słońca złocistego.
Boś kotary kłamstwa zasunął na okna swej duszy.

Tytuł utworu pochodzi od encykliki papieża Leona XIII o masonerii z 20 kwietnia 1884. Ukazuje fałsz, pychę i pogardę wobec drugiego człowieka, często mniej zamożnego/sławnego.

autor

Monika...

Dodano: 2014-07-06 15:06:27
Ten wiersz przeczytano 701 razy
Oddanych głosów: 3
Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Nadzieja
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (7)

Monika... Monika...

Bardzo mi przykro, że Kibol nie wie "co to łazarz"
:-). Współczuję również, nieco przytępionego
pojmowania metafor. Z niecierpliwością czekam na
utwory w wydaniu Kibola, bo puściutko tam jak dotąd..

użytkownik usunięty użytkownik usunięty

A co to jest ten łazarz? I co to za przedziwaczne
metafory:
- Masa perłowa twojej pazerności klejnot urodziła
- Wyciągam dłoń łazarza, po łaskę zrozumienia
Archaizowanym stylem trzeba umieć się posługiwać, aby
osiągnąć zamierzony efekt.

andrew wrc andrew wrc

wzniośle, prawdziwie i z uczuciem:) pozdrawiam
serdecznie

Monika... Monika...

Dziękuje bardzo za korektę. Podmiotem lirycznym w tym
utworze jest fałszywy człowiek, nie Bóg.
Tytuł wiersza wskazuje na człowieka obłudnego i
niebezpiecznego (w wierszu, jest nim dobroczyńca).
Dokładnie taki sam tytuł nosiła encyklika papieża
Leona XIII o masonerii. Mam nadzieję, że teraz wiersz
będzie bardziej zrozumiały.

mariat mariat

Moniko - tu "ął" winno być = zasunął//ostatni wers.
A tu "Kołacze do drzwi różnych, znajduję otwarte." =
kołaczę, bo w 1 osobie masz, ja kołaczę.

Poza tym - moim skromnym zdaniem, jak na wiersz -
przydługi ten utwór.
I mówiąc szczerze, nie zorientowałam się kto jest
podmiotem lirycznym; jeśli stwórca, to raczej winno
być dużą literą.

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »