Huśtawka
Nie lękaj się a polecisz wysoko
Jak cudownie być huśtawką
co w niebiosa radość niesie
taką dziecinną zabawką
między konarami w lesie.
Jeszcze mocniej, jeszcze wyżej
kołysz mnie w górę, wysoko
by do słońca było bliżej
by zobaczyć Boga oko.
Już złapałem promyk w dłonie
w chmurach rozpalam ognisko
ciało me już ogniem płonie
jestem nieba bardzo blisko.
Choć w obłokach jest tak pięknie
twarz się czasem robi blada
serce myśli się wylęknie
że huśtawka też w dół spada.
Lecąc w dół tak mimo woli
patrzę na uśmiechy dzieci
wiem już, że to nic nie boli
huśtawka znów w górę wzleci
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.