Huśtawka.

Na huśtawce siedziała dziewczynka
Brunetka, nie blondynka,
Szczupła, zgrabna
Nawet miła...

Lecz humory miała różne.
Gdy huśtawka była w górze
Dziewczyna jak do rany przyłóż
Można by rzec.

Lecz humory miała dziwne.
Gdy huśtawka była na dole
Ze słodkiej postaci wypełzał robak
Żerujący na innych.

Podnoszenie i opadanie huśtawki
Miało odzwierciedlenie
W nastroju, chęci do życia,
Stosunku do otaczających ją ludzi.

Był jeszcze moment gdy huśtawka
Stała spokojnie a dziewczyna na niej siadała
Wtedy ktoś musiał jej pomóc ruszyć
I wtedy o kimś pamiętała, wykorzystywała
Bo był potrzebny.

Kwestią czasu jest upadek z huśtawki
Potłucze się dziewczyna
Nie będzie nikogo kto jej pomoże wstać
Nikogo kto poda rękę....

A tymczasem
Macha zaciekle nogami
I w górę i w dół
Zgina i wyprostowuje nogi...

autor

Dzieciak

Napisany: 2006-12-30 Dodano: 2006-12-30 10:34:11

Ten wiersz przeczytano 916 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie