Idąc do domu

Idę Solidarności...
może wykorzystany, niekochany, może już nie idę...
Przewijam się tylko przez kolejną klatkę niechcianego filmu.
Widzę jednš twarz, słyszę setki słów.
Szkoda, że kiedyś nie pokochałem wolności.
Kiedyś gdy miałem wybór pokochałem piękno, wiarę i radość...
Teraz jestem jednym z wielu.
A rozum śmieje się tylko ze ślepoty, wiary i nadziei...
I idę dalej pozostawiając słone plamy na długim chodniku...
Będę zapominał, że jš kocham każdego dnia.
Czytaj to wciąż aż zrozumiesz.

autor

Nataniel

Napisany: 2004-07-11 Dodano: 2004-07-13 10:49:36

Ten wiersz przeczytano 491 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie