idącemu

Rewelacyjny wiersz.
Nie wiem dlaczego :), ale w pewnej chwili gdzieś tak z
ksiąg Biblijnych skojarzenie miałem.

Bardzo dobry wiersz, tak matrix nie jest fajny, to
prawda, być sobą warto, ale czasem jest to trudne,
wręcz ciężkie...
Pozdrawiam przed świątecznie,
nie napisałam jeszcze, że bardzo mi się podoba Twój
nowy awatar, jak dla mnie superowy:)

Dziekuję bardzo Renatko, miłego wieczoru:)

"Iść, ciągle być w tej podróży
Którą ludzie prozaicznie życiem zwą
Iść, zawsze iść jak najdłużej
Za plecami mieć nadciągającą noc.
Z najprostszych słów swój poranny składać wiersz
W kolorach dwóch raz zobaczyć to, co niewidzialne
jest..."

Iść znaczy żyć, dlatego kocham chodzić po górach a jak
jestem "uziemiona" w czterech ścianach to ech, szkoda
słów;)
Z przyjemnością czytam i pozdrawiam :)

Krzysiu:)

bodziu:) dzięki.

Pasjansie miły:) Nie Paniuj mi, proszę, choć to bardzo
dystyngowane i bardzo po dżentelmeńsku, co cenię
ogromnie. Jesli nie sprawi Ci to problemu, mam na imię
Halina, a swoją ksywę cii_sza - bardzo lubię:) Dziś
odkryłam Twój kolejny wiersz, który mnie zachwycił,
poczytam jeszcze.

Drogi Bartku, pięknie postrzegasz i rację masz, że
wierzącemu(niekoniecznie w to, co chrześcijanie czy
inna religia) jest łatwiej przejść i iść.
Lubię i jest to też atutem wiersza, gdy czytający
odbierają go na wiele sposobów, gdy odczyt jest
różnorodny.
Ten tekst jest bliski(w moim zamyśle,
odczuwaniu)przekazowi, jaki jest zawarty w ksiązce
Olgi Tokarczuk "Bieguni", dlatego pozwoliłam sobie
ostatni wers zapożyczyć od Noblistki.
Chciałam pokazać że nie każda droga jest jakby
świadoma, że w czasach dzisiejszych jednostka często
nie ma odwagi być sobą, że tłum ją wchłania. Często
taki tłum, który nie idzie, a pędzi za czymś, co u
kresu nie ma żadnej wartości. Iść, ale tak by być
zawsze sobą, by każdy dzień był świętem i prawdziwą
drogą, a nie jakimś błądzeniem we mgle, czego
oczywiście żaden wędrowiec się nie ustrzeże:) Chodzi o
świadomośc, o przebudzenie i ustawienie wartości.
Dedykowałam go mojemu koledze, przyjacielowi, który
kiedyś tu też publikował wiersze. Pozdrawiam Cię
serdecznie:)

Tak właśnie, Pani Ciszo, nie szarzejmy i cieszmy się
chwilami :-) Dziękuję za bardzo miłe Pani odwiedziny
pod moimi skromnymi tekstami :-) Zapraszam zawsze :-)
Niskie ukłony dla Pani :-)

mądry wiersz....

Witaj Halinko:)

A ja taki spokojny człowieczek tak sobie powoli krążę
po ziemi:)

Pozdrawiam Halinko serdecznie:)

Kazimierzu, mamuśka, dziękuję :) Bartku, dziękuję,
odniosę się jutro, przepraszam.

Wiem, że trochę dookoła, ale spróbuję.
Tak mi się zdaje, że jeśli zachowujemy porządek, to i
porządek zachowuje nas :-)
Pewnie nie zawsze.
Ale... myślę, że należy, wbrew wszystkiemu, wierzyć i
kochać. Bo wierzyć i kochać, to widzieć trudności
mniej uciążliwymi, samotność mniej dręczącą, chorobę
mniej beznadziejną, upokorzenia nie tak strasznymi...
pośród błądzących... my jesteśmy, Halinko, jeśli
pozwolisz, błądzącymi wśród błądzących... Zwróciłem
się do Ciebie po imieniu, zatem mam obowiązek się
przedstawić :-)
Bartek. Pozdrawiam serdecznie :-)

Wiem, że trochę dookoła, ale spróbuję.
Tak mi się zdaje, że jeśli zachowujemy porządek, to i
porządek zachowuje nas :-)
Pewnie nie zawsze.
Ale... myślę, że należy, wbrew wszystkiemu, wierzyć i
kochać. Bo wierzyć i kochać, to widzieć trudności
mniej uciążliwymi, samotność mniej dręczącą, chorobę
mniej beznadziejną, upokorzenia nie tak strasznymi...
pośród błądzących... my jesteśmy, Halinko, jeśli
pozwolisz, błądzącymi wśród błądzących... Zwróciłem
się do Ciebie po imieniu, zatem mam obowiązek się
przedstawić :-)
Bartek. Pozdrawiam serdecznie :-)

Przebudzić się i iść do zamierzonego celu, mimo
napotkanych trudności, optymistyczne myślenie, dobry
wiersz, pozdrawiam ciepło.

Zatrzymujesz wierszem ale my musimy być w ciągłym
ruchu. Świetny wiersz:) Pozdrawiam :)

Dziekuję Państwu serdecznie za czas spędzony pod moim
wierszem, pozdrawiam serdecznie:)