Idę do ciebie miłosnym szlakiem

Zakochałem się w toni jeziora gdzie twoje w nim odbicie
Zakochałem się pewnego dnia o bladym świcie
Stałaś na brzegu letniej sukience w ramiączkach
Nieśmiała, opuszczone oczy w dłoni kwiatów wiązka

Zakochałem się gdy podniosłaś dumnie czoło
Nie udało się , w twoich oczach było wesoło
Figlarnie skromność zakrywałaś delikatnym ramiączkiem
Stałem pełen twoim widokiem urzeczony

Podszedłem – stałaś jak posąg odlany dłonią gisera
Szeptałaś , szeptałaś – przyszedłeś wreście teraz
Na dotyk ręki reagowałaś jak ciepły wosk w dłoni
Giętka pachnąca pełna kobiece woni

Mówiłaś ze kochasz drzewa , ale czekasz na zwiastuna
Czy ty nim jesteś, pytałaś mą osoba urzeczona
Tam – przyniósł mnie do ciebie południowy wiatr
Owionę ciebie nim dookoła, to miłosny szlak

Idę do ciebie miłosnym szlakiem, nie bacząc na
nieprzebrane krzaki ostre kamienie szklące
Przepływam rzeki, brodem podążam tam
Gdzie mnie do ciebie miłość gna

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2017-11-13 Dodano: 2017-11-13 17:07:24

Ten wiersz przeczytano 514 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie