Idę do domu

Wiatrem we włosach smaganym
Twarzą mokrą od deszczu
Oczyma pełnymi łez
Do bólu ostatniej cząstki
Duszy rozdartej w myślach srogich
Idę do domu
Utkanego ze wspomnień i ciepła
Do marzeń jasnych radosnych
Do ścian i pokoi kochanych
Nie martwych, nie obcych, a własnych
Żywych, pachnących nostalgią
Choć życie betonem mnie więzi
Nogi oplata spuchnięte
Idę do domu
Do radosnego schronienia swojego
Do miejsca spotkań po znoju
Po walce i biedzie, zwątpieniach
Po nudzie i wyścigach szalonych
Idę do domu
Do myśli radosnych i twórczych
Do śmiechu, kwiatów i słońca
Do kołdry cieplutkiej i świeżej
Dającej ciepło, wytchnienie i spokój

autor

orka

Napisany: 2008-05-02 Dodano: 2008-05-20 10:02:32

Ten wiersz przeczytano 593 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie