Ile czasu można zyć... i czekać?

Zagubiona we własnych myślach
jej świat przewrócony do góry nogami
biała pościel czekająca tylko na Niego
zegar odstukujący ostatnie sekundy
a On, jak najdroższe promienie słońca
nie mogące uwolnić się od zła nocy
...nie przychodzi
zegar tyka
pościel nieskazitelna i czysta czeka
na Jego przyjście, a przy pościeli ona
smutna, zraniona, słaba, zagubiona ona
upadły anioł, któremu zabrano
skrzydła i wiarę
nadzieję i miłość...

Biała pościel zszarzała
przyjścia ukochanego nie doczekała
Zegar przestał bić
ile czasu można żyć...
i czekać?

autor

agus_9

Napisany: 2008-11-10 Dodano: 2008-11-11 16:12:52

Ten wiersz przeczytano 775 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie