Ile jeszcze ?

Nie zliczy się nigdy cierpień i przykrości, których ludzie nam przysparzają...Jednak trzeba dalej żyć i pogodzić się z losem...

Jeden, dwa, trzy
tego nigdy nie zliczę ,
liczę wciąż, a w oczach mam łzy
na duszy mojej kładę znicze.

Umarło we mnie wszystko co piękne było,
wiara w ludzi, zaufanie...
to wszystko się już skończyło
"Proszę odpuść mi Panie"

To okupienie za grzechy moje,
bo nazwać tego nie można inaczej,
spadły na mnie najgorsze kary Twoje
i znaki, które wiele mają znaczeń.

Czekałam, ale już więcej nie chcę,
za wiele cierpienia przyniosło to ciągłe czekanie
udaję, że tylko o tych rzeczach śnię,
lecz wiem, że przebudzenie nigdy nie nastanie.

autor

Mena

Dodano: 2007-03-02 14:39:51

Ten wiersz przeczytano 504 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie