Ile zasiejesz…tyle zbierzesz

Te głodne czułości spojrzenia,
Jak zwykle obsiadły mnie całą.
A dotyk spragniony tulenia,
Marudził w kąciku:,,za mało!’’

Zasiewam tę czułość już w nocy,
Tulenie zasadzam na rano.
Cierpliwość zaplatam we włosy,
By stać się jak zawsze :,,kochaną’’

Skąd czerpię nasiona do siewu?
To serce wytwarza je samo.
Tu znajdziesz sadzonki bez gniewu,
I przepis, jak dobrą być mamą.

Ktoś spyta:,,Czy serce nie pęknie,
Od tej produkcji nad normę?’’
Odpowiem jak umiem najpiękniej.
,,Bez pracy straciłoby formę!’’

Gdy czułość z tuleniem wyrosną,
Przychodzi pora na żniwa.
Spojrzeniom ,z nadzieją radosną,
Szum skrzydeł szczęśliwie przygrywa.

...może kiedyś w białym koczku ...powiem ,,nie żałuję'' :)

autor

ROZTRZEPANA

Dodano: 2005-11-16 00:25:28

Ten wiersz przeczytano 847 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie