Iloraz życia
Dzieląc świat na pół
nie zaznasz życia pełni,
pół ty, pół ja, pół my,
tacy zwyczajni i śmiertelni.
Dając siebie tylko pół,
półuśmiechy płodzisz,
nawet tobie jest z tym źle,
w pół słowa wychodzisz.
Wtedy pukają do mnie znów
tamte półprawdy stare
lecz nie chcę przyjąć ich,
bo prawdy pół, to kłamstwo całe.
Tak trwamy już od lat,
a racje toczą boje
i wciąż, każdego dnia,
budujemy paranoje.
Anna Wiencek, Wuppertal 25.08.2010
Mój pierwszy wiersz.
Komentarze (19)
Druga zwrotka jest genialna. Świetny pomysł na wiersz.
Gratuluję talentu.
Piękny przepis&przestroga na życie.
aniu:) pierwszy, ale jakże udany. Brawo i pozdrawiam
ciepło.
Ciekawy i ładnie napisany wiersz.Pozdrawiam miło:)
sytuacja z wiersza unieszczęśliwia ,chociaz pozornie
ma chronić, kiedyś może coś się zmieni,
uratuje...dobra tresc ,daje do myślenia nad
złożonością życia
Cała prawda, chwyta za serce.
życie na pół gwizdka...do tego spory, które
ranią...ciekawy wiersz, pełen emocji
Tak, masz rację z tymi połówkami, nie chcę się jednak
nimi zarazić i sypać dalej połówkami, ale do myślenia
dałaś już odpowiednią dawkę - bardzo ciekawy wiersz i
dobrze zrymowany...pozdrawiam
Pół życia nie da się przeżyć! Pozdrawiam!
cała prawda w wierszu - dobry na wielki plus -
pozdrawiam.
Bardzo dobry wiersz tym bardziej, że pierwszy. Mądry i
prawdziwy... Pół prawdy to nie cała prawda, a więc
kłamstwo... Pozdrawiam:)
mimo nierównej ilości sylab czyta się płynnie, może
jedynie zamiast budujemy - tworzymy, ale nie wolno
ruszać pierwszego! pozdr.
b.dobry, z pomysłem - aż trudno uwierzyć, że dziewiczy
:)
Witaj..jakże to realne,,dobry,pozdrawiam+++
copy:
"bo prawdy pół, to kłamstwo całe." - i to jest
cała prawda.