W iluzjonie
W świątecznej porcelanie
paruje rodzinne kino
milczący artyści na planie
wybitnie
grają
rodzinę
Po drugiej stronie stołu
tak blisko a tak daleko
sztućce zajęte rozmową
aż po rękojeść
sztyletu
W kryształowych kieliszkach
(myślimy) białe wino
imitacja
podają
zwykłą wodę
z cytryną
13.03.2012
autor
AAnanke
Dodano: 2012-03-13 07:54:41
Ten wiersz przeczytano 2099 razy
Oddanych głosów: 48
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (36)
Jakże często bierzemy udział w takim przedstawieniu. I
chociaż chciałoby się krzyczeć, lepiej zamilknąć.
Wiersz ponadczasowy. Lubię jak wracasz za każdym razem
z dobrą poezją. Pozdrawiam, zamilknę
Szkoda, że skasowałaś część swoich wierszy :(
aż westchnęłam, może refleksje niewesołe, ale metafory
przednie
sztuka iluzji czyli udawania:) gorzka prawda -
świetnie, ironicznie przekazana, lubię tak; pozdrawiam
Sentencji życia nie da się ująć w żadnym przekazie!
Pozdrawiam!
Sztuczność staje się niekiedy częścią rzeczywistości.
Tak odbieram ten obraz zawarty w wierszu:)Pozdrawiam