Iluzjonista

1:45

Znam parę zaklęć naprawdę to jasne
Że kiedy wypełnimy nimi dźwięki nad miastem
Zobaczysz aurę co każdą klatkę
Otacza blaskiem setek zapomnianych prawd wiesz
Ja na to patrzę jak każdy przechodzień
Tylko że w mojej głowie płonie żywy ogień
Co te historie wydobywa z głębi
I zanim pojmiesz wbijam bezczelny na bębny
W ramach poezji która puszcza się z brudem
Z dala od presji jutra w burdach nad brukiem
I w sobie gubię turę za resztki wstydu
Choć w ogień pluję trudem chcę zabić ich przymus
Stylu nie szczędzę mam ręce i struny
Wygód też nie chcę daj lejce zadumy
A w mieście tłumy co nie pojmą nic z tego
Mam powody do dumy czy wybujałe ego


Sama nie wiesz gdzie magia, gdzie iluzja
Kiedy wskazówka gubi się w twych ustach jak bluzg a
Nad nami cień jutra umiera
Dając się przebić naszymi wdechami jak nieraz
Niejeden plan, niejeden świat
Niejeden brzask typów będących kiedyś jak ja
Pełni wad głodni zysków od lat
W bilansie strat przebitych na bunt do cna
Miasto karmi nas spalinami i betonem
Nie mam gdzie spaść igram już tylko z lodem
Dłonie gubią ciepło chodź ze mną
Chcesz to będę Twój tylko i na pewno
Albo będę na zewnątrz przez chwilę
Potem odejdę nie bębniąc o szybę
Słowa rozmyję by nikt nie pojął
Kto dla kogo i w ogóle po co

autor

osobiesam

Napisany: 2011-01-28 Dodano: 2011-01-28 01:48:29

Ten wiersz przeczytano 749 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie